آن 23 نفــــــر!!!

 

شـــده است نسبت به کسی حس مســئولیتت فوران کنـــد؟

که خودت را ملـــزم بدانی زیرکانه و گاهی یواشکی،باشش دانگ حواست

روی حرکاتش زوم باشی؟

اینکه بی حالی و مریضی اش دگرگونت کنـــد و حــال خوشش ســر حالت بیاورد؟

حال فرض کن با همــــه ی این اوصاف احساســـاتی هم باشی

و در برابر ابراز احساسات بی وقفه اش دلت غش و ضعف برود و آب قنــد لازم شوی!!!!

آن 23 نفــــر، 23 فرشــــته اند...

23 فرشــــته ی زمینی که از اول سال تحصیلی94 تقریبا هر روز دورم می چرخند...

23 کودک پاک و معصـــوم که اعتراف می کنم در این مدت کوتاه کــــرور کرور

محبت بی منت و بی غرض هدیه ام کرده اند...

 

خــــــدایا

قدرتی عطا کن که تآثیــــر بگذارم آنقــــــدر که باید

و تآثیـــــر بپذیــــرم آنقـــدر که باید...

آمیـــن یا رب العالمیـــن

 

 

پ.ن1 : خدایا عــارفه و شغل انبیا ؟!؟!؟!؟!؟!؟

پ.ن2 : خدایا بابت صــدور دستور صــلواتای زورکی و پی در پی به طفل معصومــــا جدا معذرت!!😶

پ.ن3 : خدایا واسه التماس دعـــاهای زیرگوشی هـــم روم سیاه!!!😖

پ.ن4 : خدایا کمکم کن عالم بی عمل نباشم!

 پ.ن5 : خدایا میدونم شورش و درآوردم ولی به جون خودم خودشون هی میخوان هر زنگ از

امام حسین بگم...من بی تقصیرم

بعدا نوشت : خــدایا میدونم به ازای همه ی ثانیه هایی که وقتشــون با من میگذره مسئولم...

کاش پیشت شرمنــده نباشم...

 

السلام علیک یا علی ابن موسی الرضا

 

 

 

گوینــــد چــــرا تو دل بدیشـــان دادی

ولله که من ندادم ایشـــــان بردند...

 

 

پ.ن: عظمت مهربانی ات را فقــط می توان سکوت کرد...

 بعدا نوشت:

در جـــوانی آرزو دارم شبیـــهِ کودکی

دورِ مرقــد ، اشک ریزان ، مــــادرم را گُم کنم...!!!

 

جامانده...

 

خوش به حــــال آن هایی که خوب دویده انـــد...

آن هایی که با تمام وجــود حواسشـــان فقط و فقط به مقصـــد بود!

همان هایی که دوپیـنگــشــان تا میــانه هـــای راه

شوق ِ ولادتِ حسن ابن علی بودو

اندکی پس از آن

الغوث هـــا و باالحســــین های لیالی قــــدر...

می دانی؟...

دلــــم به اندازه ی تمــــــام مســــافرانِ جــــامانده از سفـــــر شور میزند...

شورِ اینکــــه صلوات هاوعجل لولیک الفرج هایم از عُمق وجود نبوده باشــــد!

شورِ اینکه غَیـــرسوءحـالنابه حُسـنِ حالک گفتن هایم بی اثـــر بوده باشــد!!!

شورِ اینکه عید فطری برود و فطـــرتم آنگونه که باید رُفت و رو نشــده باشد...

 

خدایــــا

اسئَــلُکَ اَن تُحـــییَ قَـــلبی

 

 

 

پ.ن1: وداع امسالمان هم مثل سالِ قبل با نوای آقــامیثم مطیعی بود و روایتگری

حاج حسین یکتای عزیز...البته اینبار در جوار پسر علی ابن موسی الرضا(ع)

پ.ن2: پیشنهادِ کتاب : "من زنده امِ"َ معصومه آباد( خواندنی بود و چسبید)

 پ.ن3: چند روز پیش در تلگرام غریبه ای طلبه و شاعر(حدس میزنم هم سن و سال پدرم )

مسـئله ای را تذکر داد که چقدرخوب بود و چقدرخوب بود و چقدرخوب بود...!                                                       

پ.ن4: دعـــا لازمم مثل همیشه شــدید...!

 

آشـــوبم...

 

وقتی هنگام پخش صلوات خاصــــه از تلویزیون

گوشــــم را می گیرم

یعنی دیگر اوضـــاع خیـــــلی وخیــــم است...

یعنی در دلم غــوغـــایی به پاست که آن سرش ناپیـــدا...

یعنی چشـــم بستن و تصــــور ایوان طلا و خیره شدن به عکس حــرم که جای خود،

زیارت قلبی و مجازی هــــم

دیگر جواب نمی دهــــد!!!!!

فکرِ اینکه هیچ راهی نیست که حالاحالاهــــــا گذرم سمت مشهدت بیوفـــتد

امـــانم را بریده...

آشــــوبم...

خودت پا پیش بگـــــذار...آرامـــم کن...

 

 

 

پ.ن: التماس دعـــــا

+خواســـتم اینــدفه تصویری غِــــیر از انقلاب بذارم ولی

نشـــد...

نمیشـــه!

 بعدا نوشت: نظرات مطالب قبلی رو من حذف نکردم! آقـــای بلاگفا زحمتشو کشیدن!

 

5 تیـــــر

 

سال هــــا پیش در جمعـــه ای گرم،

در اولین مــــاه تابستان 

در سرزمینی سبــــز

به دخترکی بورکَلی*

اجـــازه دادی که باشـــد ، نفس بکشـــد...

آن دخترک اینک تفهیـــــم است

که دلیلی جـــز ستایشِ تو برای آمدنش نیست

مهربانــم

ستایش کردن به معنای واقعــی را به او بچشـــان...

 

 ________________________________________________

 

 آیه ای که قَد دنیــــــــا دوسش دارم آیه ی 186 سوره بقره ست:

[ای پیامبر!] هر گاه بندگان من از تو در مــورد من سؤال کردند [بگو] من بسیار نزدیکم،

هر گاه کسی مرا بخـــواند، اجابت می‌کنم؛

پس به نـــدای من پاســـــخ دهند و به من ایمــــان آورند تا راه راست یابند.

 

________________________________________________

 

پ.ن1: بلاگفــــای.............پُست های قبلیـــم رو حذف کرده!

پ.ن2: تولدم مبارک (در پی نوشت 2 قرار گرفت چون فُــ حــ ش به بلاگفا در الویت ذهنیم قرار داشت)

پ.ن3: بورکَلی صفتی بود که پدربزرگ عــــزیزتر از جان به من نسبت میداد(روحش شاد)

+

آنکه می گیرد شِفــــا سمتِ طبیـــبش برنگشت

خوش به حــــالِ آنکه دردش سخت درمــــــان می شود!

 

سَـــــر به رآه!!!

 

 

پ.ن1 : با کمیـــ خــــود غَلَطـــ پِنداریــ و اَلبتـــهـ چاشـــنیِـ اِغـــراقــــ !!!

...

مینی شعــــرِ ارسالیِ یک غـــــریبه:

مــــــا رِِنـــد و خَـــراباتی و دیــــوانه و مَســـــتیم

پوشیـــده چه گوییــم! همینیـــم که هستیـــــم...!

...

یا ارحم الراحمین...

 

همینطـــور یکهــــــو

وسطِ خریدِ عیــــــد،

فکرم اِشغــــال میزند!!!☎

برای پاگیزگیِ "دلـــــــم".......... اینبــــار جدی تر از قبــــل(!)

تا قبل از نوروزِ باستانیمــــان؛

قطعا" باید فکری شود...

نمیشود که بگذارم همینطور تا 94 بمــــاند!

...

خُــــــــدایا

دلـــــــم شیشــــه ای شکســــــتنی ست...

پُر از لکه های ســـیاه

که جــز باران رحمتت شیشه شوی دیگری قـــادر به برق انداختنش نیست!!!

سپردمش به کَرَم ِ خودت...

 

 

پ.ن : روی "استغفرلله" به تعدادِ لازم (و البتــه کیفیتِ مطلوب) هم حساب باز کردم زیــــــــاد :)

 

↩ بعدآ نوشت: چَن روز پیش این خونه ســـه ساله شد...تو این سه سال خیلی چیزا فـــــرق کرد،

خیلی غیرعادی ها برام عـــــادی شد...خیلی غیر ممکن هــــا ممکن شد...!

خیلی حرفــا، رفتـارا ، حس و حالا که اون قبل تر به نظــرم بی معنی و گاها"مســــخره تلقی میشد ،

الان شــــده جزئی از وجــــــودم، شده یه سِری بدیهـــیاتِ دوس داشتنی! :)

تولــــدِ سهـ ســــالگی وبلاگمـــ مبارکــــــــــ

 

جنون یعنی...

 

جُنـــون یَعنی کَسی دَر شَهــــرِ خود سَر می کُنــَــد امــــــا

دِلَش دَر کوچـــه هایِ شَهــــرِ مَشهــَــــد ماندِه آواره......

 

شیوه ارائه مطلب!!!

شیــــوه ارائـــه ی مطلب . . .

عنــــوانِ درسی دو واحـــدی که از سالِ اولِ ورودم به دانشگاه به شدت از آن واهـــــمه داشتم!

درسی که معمولا"باید درآن یک سِری خُزعبلات(!)که خودت هم سردرنمی آوریشان حفظ کنی

و برای دانشــــجویانی که قــــرار است مات و مبهوت نگاهت کننـــد ارائه دهی...!!!!!!

هنــــــوز ســـایه ی هولناکِ این درس، حـــوالی افکارم پرســـه می زند امــــا ؛

قصــدم از اینجـا آمدن به هیچ وجه معرفیِ این غولِ بی شاخ و دُمِ دو واحــدی نبود

امروز در یواشکی هایم، شـــیوه ی ارائه را از نگاهی دیگر رصـــد کردم...

...

"زندگـــی" بزرگترین ارائه ی هــــر انسان در طول عمرش است!!!

سخت ترین و طولانی ترین درسِ آدم هـــــا!!!

خـــــــدای من! زندگی از این زاویه چقـــدر هولناک به نظر می رسد...!

من روی صحنــــه در حال ارائه ی زندگی...

گاهی غرق در خودم...

بیان انواع حرف هـــــا...

بروز رفتارهــــا...

و خـــــــــدا از ابتدای زندگی ، با دقتِ تمام، ناظـــر بر ارائه ام!!!

...

همین لحـــظه تمام افکارم را خط خطی می کنم!!!!!!

شاید ترسیدم!

نه............به گمانم شرمم شد...

یا رَحمان....

یا رَحیـــــم....

یا سَـــتار العُیوب.....

ثَبِت قَلبی عَلی دینِک

 

تلنگر : یادم نرود ســـاز صلـــوات همچـــنان بر لب هایم کوک باشـــــد...

 

به بهــانه ی عید !

 

"علی" نوشــــتن حـــالم را خوب می کند...خیلی خوب!

همـانقدر خوب که "فاطمه" نوشتن !!!

به بهـــانه ی عید آمدم امـــا

راستش را بخواهیـــد اتفاقات این روزهــــا کمی امـــانم را بریده ؛

کمی خســـــته ام...!

احســاس می کنم کمی سُست شده ام !

یا علی جانم

من...

اِنی سـِـلمٌ لِمن سالمَکُم و حــَـربٌ لِمـــن حــاربکــُـم را

آن شب به پســـرتان قول دادم...

شـــما را به بانویتـــان قســـم

نگذاریـــد بد قول شوم!

تصــمیمم این است که

آن قسمت از افکار تصـــفیه شده ام را

با تمام جزئیــــاتش تحویل شـــما دهم...

پیش شمــــا که به امانت باشـــد، خیالم راحت تر است!

می خواهم تا عاشـــورای 93 برایم حفظش کنیـــــد!

...

لعنت بر من اگر به امانت داریتـــان ذره ای شک کنم!!!!!

 

 

پ.ن 1 : کاش خواب قشــنگ شنبه شبم تعبیـــــر بشــه...یا صاحب الزمـــان(عج)

پ.ن 2 : عیــــد فاطمـــــه سادات جونم مبارکه :-*

پ.ن 3 : اللهــــم جعلنا من المتمسـکين بولايت علی ابن ابی طالب

پ.ن 4 : سعی میکنم تو این هفته به همــه ی دوستانی که برام نظر گذاشـــتن سر بزنم...

+ممنونم از همگی

 

خاص !

 

 

همــــه ی لحـــــظه ها یک طرف و آن یک لحـــــظه ی خاص....!

هیچگاه یادم نمی رود

جدال باران و شیشه و صــــــدایی دوست داشـــتنی و لطیف!

تمام حواســـــم بود!!!

از آن طرف امـــــا

هیاهــــویی عجیب بود و همهمــــــه!!!

هیچــــکس حواسش نبود!!!

آنقــــدر آن قضیه همه را مشغول کرده بود که به گمــــانم

نه جـــــاده

نه باران

و نه صــــدای زیبـــــای میثـــم مطیعی

نمیتوانست نظرشان را جلب کنــــد!

سرشان حســــابی گرم بود و نوبت به نوبت پیش می رفتنــــد!

و من

علاوه بر همــــه ی این هــــا

حواسم به" تو " هـــــم بود!

خوب یادم هست...

صدای مطیعی و ماجــــرایی که تعریف کرد بی تاثیر نبود...

می دانم تو هم یادت هست

تا جایی که بلد بودم...تا جایی که ممکن بود؛

برایت ناز کردم...ناز کردم و صــــدایت زدم!

همچنان صدای جدال باران و شیشـــــه...!

...

از نزدیک شدن صــــــدای همهمـــه فهمیدم که نوبت به من رسیده

می گفتند همــــه هستند جز "تو"

امــــا نمی دانم چرا ناامیـــــد نشدم!

چند ثانیه سکوت بود و التمــــاس بی وقفه ی افکارم...!

چشـــــمانم نیمـــــه باز بود!

و تمـــــام آن نیمه اش(!) متمــــرکز به آن کیسه ی جادویی!!!!!

به یکباره تمـــــام بند بند دلم لرزیــــــد!

خوب نازم را خریدی...........خووووووووووب

 

معذرت نوشت: دوست نداشــــتم واضـــــح تر بنویسم!

مطمئن نوشت: عزیزی که باید میفهمید، فهـــــمید!

+هرچنـــد نیازی به نگارش نبود!

 

"عادی"

 

 

انگار همــــه چیز عادی شده

نبودِ شمـــــا

شـــاید فقط اندک افرادی را به تشویش و دل آشوبی وا داشــــته!!!

عده ی کثیری امـــا

بی هیـــچ  هم و غمی....بی هیــــچ تشویشی

داریم زندگی مان را می کنیــــم

نه ترسی از عدم حضـــورتان و نه شوقی برای ظهورتان...

انگار همــــه چیز عادی شده

باورتان می شود آقـــا؟!

بعضی جدیدترهایمـــان

دلگیر بودن غروب جمعــــه را نیز به تمســـخر گرفته ایم

از یاد برده ایم نیامدن شماست که آســـمان و زمین را دلگیر کرده...

که جمعــــه ها را کلافه کرده...

آری انگار همــــه چیز عادی شده

شهــــرها شلوغ است....خیـــلی شلوغ

دل ها نیـــز همین طور (!)

نمی گویم جای شما در دل هایمان خالیست... نه!

هنوز دوســــتتان داریم

حتی اســـم زیبـــایتان هم خیلی وقت ها بر زبانمان جاریست؛

خــــدا را شُکر دعای فرج هم فراموشــــمان نشده!

امـــــا.......

دغدغه ی نبودتان را نداریـــم.....

دل آشوب نیســــتیم!

شبیه به دل آشوبیِ امتحان های آخر ترم !!!

شبیه به دل آشوبیِ قهــــر یک عزیز !!!

شبیه به دل آشوبیِ یافتن شغل ایده آل !!!

شبیه به دل آشوبیِ ازدواجمــان !!!

شبیه به دل آشوبیِ بُرد تیــــم ملی !!!

می بیــنید آقــــا

اندک شباهــتی ندارد دل آشوبیِ نبودتان به دل آشوبیِ زندگی روزمـره مان....!

انگار همــــه چیز عادی شده

 

 

پ.ن 1: دغدغه ام شده پیـــــدا کردن مفــهوم واژه ی "منتظر واقعی"

(البته این خودی که من میشناسم فقط به پیدا کردن مفهومش بســنده می کند!!!)

پ.ن 2 : هه...معرفتِ مـــا را باش!!!!!

 

انتخاب

 

خـــدایا

می دانی اگر وجـــود نازنینت را هــر لحظه کنارم حس نمی کردم

و استشـــمام رایحــه ی حضورت پشتــوانه ی قدم هـــایم نبود ،

بی تردیــــد این روزهـــا

گرمـــای بی امان زیـــر چـــادر مشکی ام را تاب نمی آوردم

ممنونم مهـــربان ترینم

ممنونم که هســـتی...

 

 

پ.ن : کلی گله و گلایه آمــــاده کرده بودم!

می خواستم از شلیک پی در پی متلک هــا به سویـــم بگویم و یک سری چیزهـــای دیگر!!!!!!!

عزیزی گفت نگویی بهتـــر است...

نگفتم!

امــــا فقـــط یک جمله :

هیـــــــــچکس حق ندارد به انتخـــابم توهـــین کند!

 

و آرزوی مــن در شب تولــــدم

 پ.ن : تولــدم مبارکــــ

 

مثلا تا.....

 

تعـــداد ضـــربان قلــــبم

با مســـــافت تا حرمت

نسبت معکوس دارد...!!!

هرچه مســـافت کاهش می یابد ،تعـــداد ضربان قلبــــم افزایش می یابد!

...

آقای مهربانم

می شود ضربان قلبم را تا حد امکان افـــزایش دهی؟؟؟؟؟؟

مثلا" تا صحن انقلاب...

 

 

پ.ن1 : اَللّهُــــــمَ صَلِّ عَلي علي بن مُوسَـــي الِّرِضــــا المَــرُتَضــي

پ.ن2 :چنــــد وقت پیش ســالنامه ام را باز کردم که برای آقـــا چیزی بنویسم...

همین متن بالا به ذهـــنم رسید و نوشتم...

خواستم سالنامه را ببندم که یک نوشته ی کوچک پایین صفحه توجهم را جلب کرد...

با قرمــز نوشته شده بود :

شهادت امام رضـــا علیه السلام (تعطیل)

پ.ن3 : ...تعطیل شدم!

 

رنگی

 

آقـا جـــان

به گمــــانم شمــــا نـقــــاشی بـــدانیــد...!

آخـــر

هرگاه به شمــــا فکر می کنـــم،

.

.

.

دنیــــایم رنــگـی می شود!!!

 

 

 

 

 

 

 

 

نسبتـــــا" شخـــــــصی!!!

دِل نوشت:

خــــدایا، می دانم میدانی چقدر سخت است برایم بخشـــیدنشان!

این را هــــم می دانی که تا نبخشــمشان فکـــرم مــُـدام درگیر است!

خوش به حالت که این اینقـــدر راحت می بخشی همــــــه را...!

(إِلاَّ مَنْ تابَ وَ آمَنَ وَ عَمِلَ عَمَلاً صالِحاً فَأُوْلئِکَ يُبَدِّلُ اللَّهُ سَيِّئاتِهِمْ

حَسَناتٍ وَ کانَ اللَّهُ غَفُوراً رَحيماً )

واقـــعا" دیگر خســــــته شده ام

دلـــــــم می تواند ببخشد

امــــا عقلم این وســـط مُزاحم است!!!

دلـــــم هرچه با عقـــــلم مبارزه می کند شکست می خورد!

خدا جان اصـــــلا" این عارفه نمی داند چه کار باید بکند...!

خودت یک جوری ( که آن ها هم بفهمند خطایــشان را ) قضــــیه را حل کن!

عقل نوشت: سخت است بخشیدنشان...خیییییییییییلی سخت!!!!

پ.ن: قسمت نظرات این پست بسته شد چون نمی دونی قضـیه چیه!

+اگه دلت خواست واســه دلــم دعــا کن!

الله اکبـــر...

 

الله اکبــــر...

خیـــر سرمــــان آمده ایم بالاشهـــــر!!!

امشب ساعت 9 اینجـــا هیچکس الله اکبر نگفت!!!!

...می خواهم +اندیش باشم(!)

به گمانم شیشه های دوجداره اند که نمی گذارند صـــدای الله اکبر بیرون بیاید...

آری...همـــــه چیز زیر سر شیشــــه های دو جداره است!!!

فقط یک چیز می ماند:

نگاه های تمســــخر آمیزشان از پشت شیشـــه...!

این یکی را هیــــــچ رقــــمه نمی توانم توجـــیه کنم!!!!!!

 

 

 

 

 

 

کم ربط : همسایه ی خوب مگر گیـــر کسی می آید؟!؟! D:

پ.ن1: این روزهـــــا زیـارت قبـــر "شهیــــد بابایی" می چســبد عجیـــب!!!

 

 

مــــادر است دیگر...

کارش نداشــــته باشــــید!!!!

...

بُلــــندش نکنید!

بگـــذارید راحــــت باشد!

تنهـــــــایش بگذارید...می خواهـــد بلــند گریه کند...

مبهوت نگاهش نکنید!!!

چه اشکالی دارد؟؟؟؟؟

"مــــــادر" است دیگر...

گاهی دلــش "خیـــــــلی" برای فرزندش تنــگ می شود!

دل نوشت :اینجا معنای "خیـــــــــلی" خیلی با جاهای دیگر فرق دارد...

این "خیــــــــــلی" در لغت نامه ی دهـــخدا ثبت نشده...!

امـــــــا من می گـویم

زینب (س) می تواند معـــنایش کند...

پ.ن: امروز وبلاگم دو ســـاله شد...امیدوارم عارفه هـــم بزرگتــر شده باشه!

+ با این همــه، هنـــوز هم "صــورتی" حرف اول رو می زنه!!

سمت خدا...

 

تبلیــــــغ امروز صدا و سیــــما :

برنامه "سمت خدا" امروز با حضور حجت الاسلام قرائتی...

 

کاش تبلیـــغ روز جمعه ی صـــدا و سیما این باشد :

"سمت خدا"ی امروز با حضور حضرت مهدی علیه اسلام...

 

 

 

 

پ.ن: اللهم عجل لولیک الفرج

پ.ن2: اگه تو هم دلت می خواد امام زمان جمعه مهمون سمت خدا باشه،

همین الاندعای فرجرو بخون!

تسلیتــــــ

 

 

انتــــظار...

زیبـــــــــاترین حس دنیــــاست

وقـــــتی حاصـــــلش ؛

لمـــــس ضـــــریح باشــــــکوهت باشــد...!

 

     اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى عَلِيِّ بْنِ مُوسَى الرِّضَا الْمُرْتَضَى

 

پ.ن1: ممنونم ضامن آهو...ممنونم که دوباره اسممو از سبد قرعه کشی

برداشتی

پ.ن2: اگه از دست این امتحانا خلاص شم ماه دیگه عازمم ان شاءلله...

 

 

 

یک بیتـــــ...

 

آتش به آشـــیانه ی مرغــــی نمی زننـــد

گیـــرم که خیـــــمه،خیـــمه ی آل عبا نبود...

مزار شهـــدا

این بار...

آمــدم ســـر مزارتان که بگویم

خیلی نگـــران نباشـــید!

مـــا راه را بلدیم...

راه حســـینی بودن را،

راه علی وار زیســــتن را،

از کودکی یادمــــان داده انــد!

هـــمه را در کتاب ها خوانده ایم...

شـــاید از ترس معلم،شــاید برای نمره ی بیست!!!

خــلاصه خوانده ایم...

هنـــوز "راه روشن زندگی" را که در کتاب دینی بود ،حفظیم!

ولی این روزهـــا در شهرمان کمی هـــوا "تاریک" است

نه این که ســـیاه باشد... نـه!

فقط  "راه روشن زندگیمان"  کمی تیره شده!!

جلوی پایمان را نمی بینیم

گاهی پایمــان می لغــزد...

آمـــدم بگویم :

لـــطفــا" مواظب راه رفـــتنمـان باشید!!!

(تصویر مربوط به دو تا شهید گمنام که فروردین امسال تو دانشگاهمون تشییع شدن )

امشــب!

امشـــب ؛

نه هــــوا خـــراب است ،

نه حـــواســــم پرت است ،

و نه کسی دلـــم را شکســــته!!!

فقـــــط...

کمی از مــــن

هـــوای کمی از "تـــو" را دارد...!

...

الســلامُ عَلَیـــک یا عَـــلیِ بنِ موسَـــی الرِضـــا